Parallel Ouderschap

Wettelijk is geregeld dat ouders, na de echtscheiding samen het ouderlijk gezag over de kinderen behouden en dus samen ouders blijven van de kinderen. Dit impliceert onder andere dat de ouders samen verantwoordelijk blijven voor de opvoeding en verzorging van de kinderen na de echtscheiding. De standaard procedure is dat er een ouderschapsplan wordt opgesteld, waarin afspraken komen te staan over de omgangsregeling, de kinderalimentatie en andere zaken zoals schoolkeuze, en wanneer er met elkaar overleg gevoerd wordt over dagelijkse gang van zaken.

Als de communicatie redelijk is tussen de ex-partners, dan levert zo’n ouderschapsplan geen problemen op. Vaak worden de afspraken wat ruim neergezet, omdat beide ouders de details zelf willen bespreken op het moment dat dat nodig mocht zijn. Maar wat als de communicatie tussen de ouders erg moeizaam gaat en er conflicten zijn over onder andere de wijze waarop de dagelijkse opvoeding moet gebeuren?

Om ervoor te zorgen dat de kinderen niet in een loyaliteitsconflict terecht komen en dat zij contact houden met beide ouders, is het parallel ouderschap geïntroduceerd.

Wat is dat nu precies, parallel ouderschap?

Parallel ouderschap geeft ouders de mogelijkheid om zich in de eerste plaats weer geconcentreerd bezig te houden met de zorg voor de kinderen. Het conflict tussen de ouders is niet weg maar voert niet meer de boventoon in de omgang met de kinderen. Ouders zorgen ieder op eigen wijze voor de kinderen en hebben met elkaar zo min mogelijk contact.

En daar heb je de crux te pakken…..zo min mogelijk contact!

In de standaardprocedure wordt juist gezegd dat ouders zoveel als mogelijk contact (lees: communicatie) met elkaar hebben over de kinderen om zaken te bespreken, zodat de kinderen niet in een loyaliteitsconflict terecht kunnen komen. In de praktijk is dit echter niet altijd mogelijk. Er zijn nu eenmaal ouders, die het niet lukt om aan die voorwaarde te voldoen dat zij na de echtscheiding toch nog veel contact onderhouden voor wat betreft de zorg voor de kinderen. Bij parallel ouderschap blijven de ouders uiteraard wel ouders, maar dan ieder op eigen wijze. Zie het als twee huizen naast elkaar met een schutting ertussen, zodat ieder privacy heeft om op eigen wijze de kinderen te kunnen verzorgen. Er worden omstandigheden gecreëerd, die voor de kinderen èn voor de ouders optimaal zijn om na de echtscheiding verder hun leven op te bouwen, zonder dat er loyaliteitsconflicten en andere conflicten de boventoon voeren. De conflicten zijn (nog) niet weg, alleen wordt er op een andere manier mee omgegaan. Hieronder leg ik uit hoe dat in zijn werk gaat. Een aantal belangrijke punten dienen te worden gehanteerd als parallel ouderschap wordt gebruikt.

De basispunten van parallel ouderschap

• Adequaat ouderschap in het huishouden is aanwezig bij beide ouders.
  Voorbeeld: de ouders zijn in staat om de dagelijkse verzorging van de kinderen te regelen, zoals opstaan, ontbijten, lichamelijke verzorging en psychisch welzijn van de kinderen waarborgen.
• Veiligheid in beide huishoudens is aanwezig.
  Voorbeeld: kinderen kunnen zich vrij bewegen in en om het huishouden zonder dat zij gevaar lopen voor lichamelijk of psychisch geweld.
• Een goed geformuleerd ouderschapsplan, waarin duidelijke afspraken staan over communicatie, omgangsregeling etc., waarvan niet afgeweken kan worden.
  Voorbeeld: een omgangsregeling waar beide ouders zich strikt aan houden. Zodra een van de ouders een wijziging wil, bij voorbeeld een dag wisselen, dan wordt meteen de derde persoon (gezinscoach, gezinsbegeleider) ingeschakeld om te bespreken of dit wel mogelijk is. Doordat er een hoog conflictgehalte aanwezig is, mogen de ouders niet onderling nieuwe afspraken maken. Dat gebeurt altijd met de professionele begeleider erbij.
• Respectvolle houding naar de andere ouder toe.
  Voorbeeld: Ouders mogen niet in het bijzijn van de kinderen negatief praten over de andere ouder. Opmerkingen zoals “Ja, dat is nu weer typisch je vader/moeder hoor” of: “Had je het anders verwacht dan, van je moeder/vader?”.
• Professionele en neutrale houding van de begeleider.
  Voorbeeld: ouders worden vast begeleid door een (gezins)coach, (familierecht)coach. In ieder geval is dit een begeleider die op professionele wijze de ouders meeneemt in psycho-educatie voor wat betreft het conflict dat speelt. Hoe kunnen de ouders dit conflict herkennen en wat is nu de impact hiervan op de relatie tussen hen beiden èn die van de kinderen. Het spreekt eigenlijk voor zich dat de professional altijd een neutrale houding heeft ten opzichte van beide ouders.
• Nazorg
  Voorbeeld: een termijn aanhouden van zes maanden tot een jaar na de echtscheiding, dat de ouders met allerlei vragen nog terecht kunnen bij de professionele begeleider.

Hebben jullie te maken met een echtscheiding en spelen bovengenoemde zaken bij jullie?

Neem dan contact met mij op om in een eerste gesprek te kijken wat ik precies voor jullie kan betekenen.


Neem contact op

← terug